Als niets loopt zoals verwacht…

Een zomer waarin niets loopt zoals verwacht of zoals vooraf gepland.
Ingrijpende gebeurtenissen brachten mij bij wat essentieel en werkelijk leven is.

Ik kan hier nu met een glimlach over reflecteren en schrijven, maar ben geconfronteerd geweest met pijn, onmacht en niets anders kunnen dan me overgeven aan wat is, en hierin zo goed als ik kan blijven staan. Hierbij ook de frustratie en de “what the f*uck?!” durven voelen en toelaten… dat het rommelig mag zijn en even niet meer weten hoe.

Harde lessen in controle loslaten en vertrouwen die me bij een diepe kracht en nederigheid brachten.

Plannen worden hierbij relatief en totaal onbelangrijk.

MAAR nu voel ik dat het terug tijd is, dat er meer ruimte komt en vooral goesting! Vanuit die goesting durf ik terug in de toekomst te denken en plannen te maken. Joepie:)

♥