Kunnen we ons hoofd stil zetten?

De gedachten die zich ongecontroleerd opdringen en vaak flink in de weg zitten, laten gaan? Kunnen we die gedachten laten vallen als blaadjes van een boom?

We kennen allemaal die momenten waarbij we vol goede voornemens op ons kussen gaan zitten om te ‘mediteren’ of heerlijk in Shavasana liggen en dan hop: daar zijn ze weer! Wel, laat ze maar komen … maar ga niet weg. Blijf verbonden en met een zachte glimlach aanwezig, voel jouw lijf en blijf. Het goede nieuws is dat hoe meer je gaat verbinden en zakken en die staat ook meeneemt doorheen de dag - als ouder, tijdens je werk, in de file, tijdens het vrijen, het wandelen, bij de bakker;) - hoe meer je voelt dat al één is en je uit de verhalen, de oordelen en uit de analyses kan blijven. 

De tijd die je neemt voor jezelf op het kussen, de mat of tijdens een 1/1 body-work sessie is inspiratie en voeding voor de ziel en helpt je dit te gaan dragen en integreren in jouw dagelijkse leven en meer in contact te zijn met jouw innerlijke weten. Zoals een zaadje planten in de aarde, zodat het kan groeien. 

Wat ik dan vooral als deugddoend en thuiskomen ervaar, is dat ik me zo verbonden voel met het leven, en veel minder met de wereld. Klinkt misschien vreemd maar voelt heel juist.  De externe, woelige zaken halen me dan niet meer uit evenwicht… ik kan ze zien als mogelijkheden om te oefenen. Dat zorgt ervoor dat ik kracht uit de context kan halen en dankbaarheid kan voelen. Van lijden naar leiden (én genieten). Het leven is diep, intens, licht en donker en als je dat aangaat met je ganse wezen dan is het zo rijk en overvloedig. Dat wens ik iedereen en mezelf van harte toe…